Βαγγέλης Περράκης |
Σύμφωνα με τον Μαρκ Φίσερ η έννοια καπιταλιστικός ρεαλισμός εκφράζει καλύτερα την εποχή μας από εκείνη του μεταμοντέρνου. Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της μπορεί να συνοψισθεί στη φράση που λέει ότι σήμερα «είναι ευκολότερο να φανταστούμε το τέλος του κόσμου, παρά το τέλος του καπιταλισμού». Πρόκειται, δηλαδή, για μια εποχή που θεωρεί ότι η ιστορία έχει τελειώσει, ασχέτως του αν οι θεωρητικοί εισηγητές αυτής της σκέψης σήμερα την έχουν αναθεωρήσει (βλ. Φουκουγιάμα).
Όμως, όπως σημειώνει ο Φίσερ, «θα ήταν επικίνδυνο και αποπροσανατολιστικό να φανταστούμε ότι το κοντινό παρελθόν αποτελούσε μια ιδανική συνθήκη γεμάτη με πολιτικές δυνατότητες, θα ήταν καλό να θυμόμαστε και τον ρόλο που έπαιξε η εμπορευματοποίηση στην πολιτισμική παραγωγή κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα.
Παρ’ όλα αυτά, ο Φίσερ υποστηρίζει ότι έχει λήξει η παλιά διαμάχη μεταξύ μεταστροφής και επανaφομοίωσης*, μεταξύ υπονόμευσης και ενσωμάτωσης. Αυτό που αντιμετωπίζουμε τώρα δεν είναι η ενσωμάτωση υλικών που φαίνονταν να κατέχουν υπονομευτικές δυνατότητες, αλλά αντίθετα, η προενσωμάτωσή τους: η προληπτική μορφοποίηση και διαμόρφωση των επιθυμιών, των φιλοδοξιών και των ελπίδων από την καπιταλιστική κουλτούρα.
Διαβάστε περισσότερα “Mark Fisher, Καπιταλιστικός ρεαλισμός: «εναλλακτική» κι «ανεξάρτητη» κουλτούρα”