Φίλες και φίλοι καλησπέρα, λαμβάνοντας υπόψη τις απαντήσεις σας, αποφασίσαμε να μεταφερθεί όλο το σεμινάριο μία εβδομάδα μετά. Επομένως, το επόμενο σεμινάριο θα γίνει την Δευτέρα 2 Νοεμβρίου στις 7μμ. Ευχαριστούμε πολύ για την κατανόηση και λυπούμαστε για την αναστάτωση. Για οποιαδήποτε διευκρίνιση μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας. Καλό Σαββατοκύριακο!
Οι διαφάνειες θα είναι διαθέσιμες μέσα στο προσεχές χρονικό διάστημα. Θα αναρτηθούν εδώ στην πλατφόρμα, όπως και το υπόλοιπο επιπρόσθετο υλικό, στο σεμινάριο που αναφέρονται.
Καλησπέρα,
Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με την ημερομηνία για την αναπλήρωση της συνάντησης (26/10), όποια κι αν επιλεγεί. Θεωρώ επίσης πως η πρώτη συνάντηση ήταν περιεκτική και κατανοητή. Περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον την περαιτέρω ανάλυση των θεματικών που συζητήθηκαν σήμερα!
καλησπέρα. παρακολουθώ ασύγχρονα το πρώτο σεμινάριο. Εξαιρετικά ενδιαφέρον. Μία παράκληση: μήπως θα μπορουσε ο εισηγητής να αναφέρει τους όρους (π.χ. αρθρωσιμότητα, χωρικότητα κ.λ.π.) και στα αγγλικά;
Καλησπέρα σας. Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι σχετικό με τους uploaders και το προϊόν παραγωγής τους. Η προσπάθεια τους στην επεξεργασία του υλικού, που αφορά πρόσθεση στοιχείων βελτίωσης της ποιότητας, δίνει στο τελικό προϊόν μια νέα αξία. Σε περιπτώσεις, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ακόμα και για καλύτερη απόδοση από το αρχικό υλικό. Συνεπώς, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια έμμεση άσκηση κριτικής στο αρχικό δημιουργό? Και κυρίως όταν το νέο αποτέλεσμα αποκτά πολλούς downloaders. Στην περίπτωση αυτή μήπως προβάλλει μια προσπάθεια επιβολής του uploader σε σχέση με τον αρχικό δημιουργό;
Ελένη καλησπέρα! Ναι, η επιδίωξη είναι να υπάρξει καλύτερο αποτέλεσμα σε σχέση με το αρχικό υλικό (καλύτεροι υπότιτλοι, καλύτερη εικόνα κλπ). Τα δύο διαφορετικά αρχεία, αναπόφευκτα, θα αποτελέσουν αντικείμενο σύγκρισης από την ευρύτερη κοινότητα και θα αξιολογηθούν. Θα μπορούσαμε σίγουρα να μιλήσουμε για έμμεση κριτική, δεδομένου ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ ομάδων ήταν και ακόμη είναι σημαντικός. Συνεπώς, ναι, πρόκειται για προσπάθεια επιβολής και απόκτησης περαιτέρω φήμης στο δίκτυο με σκοπό την ενίσχυση και διεύρυνση του πολιτισμικού και κοινωνικού κεφαλαίου του/της uploader που έχει κάνει τις βελτιώσεις.
Άννα καλησπέρα! Πράγματι η έμφαση στο σεμινάριο ήταν στα παράγωγα έργα. Αυτή ήταν και η έμφαση στο πλαίσιο της διατριβής μου, αλλά και γενικότερα στα ομότιμα δίκτυα εκείνης της περιόδου. Θα μπορούσαμε, ενδεχομένως, να εμβαθύνουμε περισσότερο σε κάποια ζητήματα που παρουσίασα (το net label στο soul seek κ.ά.) στο έξτρα σεμινάριο που είχαμε πει ότι μπορούμε να προσθέσουμε στο τέλος. Ωστόσο, αν θέλεις να κάνουμε νωρίτερα μια σχετική συζήτηση, θα μπορούσαμε να κανονίσουμε ένα skype, zoom ή οτιδήποτε άλλο, δεδομένου ότι σε comment είναι δύσκολο να αναπτύξω σε βάθος το συγκεκριμένο ζήτημα.
Θα προσθέσουμε σαν επιπρόσθετο υλικό στη 2η συνάντηση τις ομιλίες του εργαστηρίου “ΚΑΛΟ και κοινά. Κοινοί τόποι, αποκλείσεις, όρια και δυνατότητες”, το οποίο έλαβε χώρα στο ινστιτούτο την άνοιξη του 2019. Οι ομιλίες, κυρίως, του Βασίλη Κωστάκη και Αλέξανδρου Κιουπκιολή εστιάζουν και στο κομμάτι της δημιουργίας των κοινών στο οποίο αναφέρεστε.
Μία ερώτηση-παρατήρηση σχετικά με το πρώτο σκέλος της 2ης εισήγησης, αναφορικά με τον όρο του γραφειοκρατικού καπιταλισμού: Αν στη σοβιετική ένωση η σταλινική γραφειοκρατία εμφανίζεται, και είναι όντως, ένας εκφυλισμός ή μια προδοσία του οράματος της αυτοδιαχείρισης, αυτοκυβέρνησης κ.λπ., στη μεταπολεμική καπιταλιστική Δύση η γραφειοκρατικοποίηση είναι συνυφασμένη με την άνοδο του κοινωνικού κράτος, με την έννοια της, επιτυχημένης ή μη, «ρύθμισης» της καπιταλιστικής οικονομίας προς όφελος της εργασίας. Γι’ αυτό, άλλωστε, η μόνιμη κριτική των φιλελευθέρων (από τον J. S. Mill μέχρι τον Weber) απέναντι στην «κοινωνική νομοθεσία» και όλο το πλέγμα των κοινωνικών δικαιωμάτων είναι ότι διογκώνεται έτσι η κρατική γραφειοκρατία. Ειδικά στον Weber, για τον οποίο έγινε νύξη αναφορικά με τη σχέση του με τον Καστοριάδη, η καχυποψία απέναντι στον σοσιαλισμό (είτε με τη μορφή ενός ριζικού μετασχηματισμού, είτε με την επέκταση του κοινωνικού κράτους) εκφράζεται με τον αρνητικό πρόσημο που προσδίδει στη σύγχρονη γραφειοκρατία. Συνεπώς, γιατί να μην μπορεί να πει κανείς ότι ο Καστοριάδης περισσότερο «υπαναχωρεί» στη φιλελεύθερη κριτική του κράτους, παρά υπερβαίνει τον μαρξισμό (της δεύτερης διεθνούς);
Επειδή η θεωρία αυτή της απολειτουργιοκοποίησης μου θυμίζει αρκετά την προσέγγιση του πολιτισμικού μαρξισμού των Geertz και Sahlins, στον βαθμό που και αυτοί διατυπώνουν τη θέση πως το ίδιον του ανθρώπου είναι να μπορεί να προσδώσει απεριόριστες πολιτισμικές σημασίες στις βιολογικές, λειτουργικές κ.λπ. πρακτικές και ανάγκες του, αναρωτιέμαι το εξής. Οι προαναφερόμενοι συνδυάζουν την προσέγγισή τους με μια σφοδρή κριτική στον Φρόϋντ, γιατί θεωρούν ότι το φροϋδικό εγωιστικό άτομο (εγωιστικό γιατί υπακούει στην αρχή της ηδονής, άσχετα αν αυτή ματαιώνεται από την επαφή με την πραγματικότητα) δεν είναι ένα φυσικό δεδομένο, όπως θέλει ίσως να το παρουσιάσει ο Φρόϋντ, αλλά και το ίδιο ένα ιστορικό προϊόν και μία από το πλήθος των πολιτισμικών σημασίων που μπορεί να προσδώσει μια κουλτούρα στην έννοια του ατόμου. Πώς αντιμετωπίζει, επομένως, ο Καστοριάδης αυτή τη διάσταση της φροϋδικής ψυχολογίας; Εκλαμβάνει και αυτός ως μη συμβιβαζόμενη την απολειτουργικοποίηση με τη θεώρηση του ατόμου ως φύσει εγωιστικού;
Ευχαριστώ.
Χαίρετε, ελπίζω να είστε όλοι και όλες καλά! Παρακολουθώ το σεμινάριο ασύγχρονα οπότε δεν μπορώ να πάρω μέρος στη ζωντανή συζήτηση. Μάζεψα εδώ κάποιες σκέψεις/ερωτήσεις:
1. Στο πλαίσιο των μετα-πανοπτικών κριτικών, θα μπορούσαμε ίσως να συμπεριλάβουμε και τη δουλειά της Donna Haraway και κυρίως το “Α Cyborg Manifesto” το οποίο κυκλοφορεί σχεδόν ταυτόχρονα με τις κοινωνίες ελέγχου. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στο κομμάτι «Πληροφορική της Κυριαρχίας» (Informatics of Domination) όπου η Χάραγουει σχολιάζει πως «οι επιστήμες των επικοινωνιών και οι μοντέρνες βιολογίες κατασκευάζονται από μία κοινή κίνηση – τη μετάφραση του κόσμου σε πρόβλημα κωδικοποίησης».
2. Σε συνέχεια της ανάλυσης του “Nosedive”, σκεφτόμουν πως θα ταίριαζε στο επόμενο σεμινάριο (αυτό για το gaming) μια αναφορά στο επεισόδιο “Striking Vipers” της τελευταίας σεζόν του Black Mirror όπου μπαίνουν ευθέως ζητήματα σχέσης βιντεοπαιχνιδιών και πορνογραφίας, σεξουαλικότητας και φύλου, οριοθέτησης «πραγματικότητας» και παιχνιδιού κλπ.
4. Από πού είναι το απόσπασμα της Αθανάσιου για την βιοεξουσία που διαβάστηκε στο τελευταίο σεμινάριο;
3. Δυστυχώς στο youtube δεν φαίνονται οι ερωτήσεις που έγιναν μέσω zoom ούτε ακούγονται. Θα μπορούσατε να τις διαβάζετε κοντά σε μικρόφωνο πριν την απάντηση;
Ευχαριστώ πολύ! Καλή συνέχεια! Σύντομα κι από κοντά
Καλησπέρα και ευχαριστώ για τις σημαντικές παρατηρήσεις/ερωτήσεις.
Ξεκινάω ανάποδα. Σχετικά με τις ερωτήσεις μέσω zoom θα έχω το νου μου ώστε να τις διαβάζω κοντά στο μικρόφωνο. Δεν είχα αντιληφθεί το πρόβλημα.
Το απόσπασμα της Αθανασίου είναι από το βιβλίο Ζωή στο Όριο: Δοκίμια για το σώμα, το φύλο και τη βιοπολιτική, 2007, εκδόσεις ΕΚΚΡΕΜΕΣ. Συγκεκριμένα, βρίσκεται στην Εισαγωγή: Η πολιτική της ζωής και το οριακό συμβάν της ετερότητας, στις σελ. 18-19.
Σχετικά με το striking vipers, αν και στο επόμενο σεμινάριο θα συζητήσουμε κάποια συναφή ζητήματα με αυτά που θέσατε στη συγκεκριμένη παρατήρηση, σίγουρα δεν μπορώ να το εντάξω για μία σε βάθος ανάλυση. Θα προσπαθήσω, ωστόσο, να κάνω κάποια αναφορά ανάλογα με τη ροή και τα περιθώρια χρόνου που θα έχω.
Σχετικά με τη δουλειά της Haraway, συμφωνώ απόλυτα. Συνομιλεί σε μεγάλο βαθμό τόσο με το ζήτημα της μεταπανοπτικής επιτήρησης, όσο και με άλλα ζητήματα που συζητήσαμε σε προηγούμενα σεμινάρια (Galloway και μαθηματική κωδικοποίηση των ταυτοτήτων στα video games) και θα συζητήσουμε σε επόμενα (η δουλειά της Deborah Lupton για τον ποσοτικοποιημένο εαυτό και τα personal informatics, η δουλειά της Minna Ruckensteinn, της Julia Granroth και της Lisa Nakamura που θα δούμε στο σεμινάριο για τους αλγόριθμους).
Καλησπέρα κύριε Πετρίδη και ευχαριστώ πολύ -έστω και ασύγχρονα- για την παρουσίαση!
Δυστυχώς βλέπω τις διαλέξεις με μια χρονοκαθυστέρηση λόγω ενός θέματος υγείας και άλλων υποχρεώσεων, οπότε γράφω αυτά εδώ για το συγκεκριμένο περί πειρατείας και αν/όποτε υπάρξει χρόνος μου απαντάτε στην πλατφόρμα ή στο μέηλ μου, όπως είναι ευκολότερο για εσάς:
1) Έχετε υπόψη σας αντίστοιχες έρευνες που να αναλύουν κάπως συμμαζεμένα πειρατικές πρωτοβουλίες στα πλαίσια διαμοιρασμού ακαδημαϊκών κειμένων; Θα με ενδιεφέρε είτε κάποια δουλειά πάνω στην ιστορία και δράση συγκεκριμέν@ hacktivists (Aaron Swartz, Alexandra Elbakyan κοκ.), είτε κάποια ανάλυση της φιλοσοφίας αντίστοιχων πρωτοβουλιών (δηλαδή να εστιάζει συγκεκριμένα στη σημασία και στους λόγους που οδήγησαν στον διαμοιρασμό της επιστημονικής γνώσης από μέρος της ίδιας της επιστημονικής κοινότητας).
2) Η αναφορά που κάνετε στους Arvanitakis & Fredriksson περί υπονόμευσης του νεοφιλελεύθερου μύθου γύρω από την ιδιοκτησία από ποιο κείμενό τους είναι συγκεκριμένα;
3) Υπάρχει κάποια φεμινιστική ανάγνωση/κριτική στους τρόπους λειτουργίας των ψηφιακών κοινών ή/και καταγραφή των ποσοστών συμμετοχής γυναικών σε αυτά;
Αυτά και συγγνώμη αν είναι πολλά!
Κι ένα σχόλιο: Ήμουν κι εγώ στην Καμάρα, ως τότε μέλος της Κινηματογραφικής Ομάδας Συλλόγου Φοιτητών Νομικής, 2 από τα παιδιά της ομάδας των Αγρονόμων που αναφέρετε είχαν αντιμετωπίσει και διώξεις για τη δημόσια προβολή του Avatar μέσα στο Πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα παιζόταν στον κινηματογράφο!
Οπότε η δράση ήταν για το κλείσιμο του gamato και γιατί καιγόμασταν κι εμείς τότε.
Μου θυμίσατε ωραίες εποχές, ανέμελες 🙂
Ευχαριστώ προκαταβολικά για τον χρόνο και καλή συνέχεια σε όσ@ παρακολουθείτε το σεμινάριο.
Καταρχάς εύχομαι το θέμα υγείας να μην είναι σοβαρό και όλα να πάνε καλά.
Σε σχέση με το πρώτο ερώτημα θα αναρτηθούν στην πλατφόρμα 2 βιβλία και ένα άρθρο. Το ένα βιβλίο (Gabriella Coleman, «Hacker, Hoaxer, Whistleblower, Spy: The Story of Anonymous») δεν αποτελεί μια συμμαζεμένη πραγμάτευση του ζητήματος που σε ενδιαφέρει, αλλά έχει κάποιες ενδιαφέρουσες αναφορές στον Swartz. Το βιβλίο «Shadow Libraries: Access to Knowledge in Global Higher Education» είναι ένα report από έρευνες σε διάφορες χώρες και, εκτιμώ, ότι σχετίζεται άμεσα με το ερώτημά σου. Τέλος, κάποια αξία για το ερώτημά σου έχει και το άρθρο «Predatory Open Access Journals as Parody».
Το κείμενο των Arvanitakis & Fredriksson έχει αναρτηθεί στην πλατφόρμα, στο πεδίο του αντίστοιχου σεμιναρίου.
Υπάρχει ακόμη ένα πολύ καλό κείμενο της Ντον Νάφους το οποίο δεν μπορώ να βρω αυτή τη στιγμή στα αρχεία μου. Θα το ψάξω ξανά και θα αναρτηθεί και αυτό.
Στο πλαίσιο του file sharing κάποια στοιχεία για το φύλο μπορείς να βρεις στο βιβλίο Copy Culture. Θα αναρτηθεί και αυτό στο ίδιο πεδίο.
Σχετικά με το σχόλιο, ποιος να περίμενε ότι θα συναντιόμασταν μετά από μία δεκαετία!!!! Έστω και διαδικτυακά. Μακάρι να μας δοθεί κάποια στιγμή η ευκαιρία να τα πούμε κι από κοντά.
Καλή συνέχεια και για οτιδήποτε άλλο μιλάμε και πάλι.
Καλησπέρα!
Θα ήθελα να προσθέσω στην κουβέντα ένα σχόλιο σχετικά με τις παραδόσεις των posthumanism(s) και transhumanism(s). Ενώ συχνά αναφέρονται δίπλα-δίπλα, στην ουσία είναι πολύ διαφορετικές σχολές σκέψης. Διαφέρουν τόσο στην καταγωγή όσο και στο πρόταγμα.
Οι μετανθρωπισμοί των Haraway, Braidotti κλπ προέρχονται από τα κινήματα του ’60 και ’70 (δεν έχουμε υπάρξει όλες και όλοι με τον ίδιο τρόπο «άνθρωποι», κάποιοι ήταν πιο άνθρωποι από άλλους) και υιοθετούν μια μη-ανθρωποκεντρική σκοπιά ξεπερνώντας τα δίπολα άντρας/γυναίκα, άνθρωπος/μηχανή και φύση/πολιτισμός.
Οι διανθρωπισμοί, από την άλλη πλευρά, συνεχίζουν την παράδοση του ανθρωπισμού και της διαφωτιστικής σκέψης και στοχεύουν πέρα (beyond, post-) από τον άνθρωπο μέσω της βελτιστοποίησης του.
Ο όρος «posthuman» για την πρώτη σχολή σημαίνει κριτική και πρακτική (είμαστε ήδη εκεί) ενώ για τη δεύτερη σχολή αποτελεί στόχο (θα γίνουμε στο μέλλον μέσω της τεχνολογίας).
[Το σχόλιο θα είχε περισσότερο νόημα αν γινόταν τη στιγμή του σεμιναρίου].
Καλή συνέχεια!
το υλικό της διάλεξης θα ανέβει αύριο. Βασίζεται στην έρευνα του κ. Πετρίδη και των συνεργατών του πάνω στα ακροδεξιά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Περιλαμβάνει υλικό και για το 7ο και για το 8ο σεμινάριο. Καθώς πρόκειται για συνεργατικό έργο, περιλαμβάνει και αρκετό υλικό για το οποίο δεν συζητήσαμε. Αυτά που συζητήσαμε για faschwave, θεωρίες συνωμοσίας κ.λπ. βρίσκονται σε συγκεκριμένες σελίδες.
Καλησπέρα, έχω κάποιες ερωτήσεις για το τελικό σεμινάριο.
Έχει υπάρξει κάποιο κίνημα κατά της alt right, π.χ. με στόχο τον περιορισμό της επίδρασής της;
Ποια είναι η παρουσία της alt right στην Ελλάδα;
Αφήνοντας για λίγο στην άκρη την πολιτική διάσταση του, ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε ένα μεγάλο κομμάτι του έργου του Ντοστογιέφσκι και σαν μέρος της λογοτεχνίας μυστηρίου εκείνης της εποχής και μάλιστα τον μόνο εκπρόσωπο της Ρωσίας (αυτή τη στιγμή τουλάχιστον δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον άλλο). Κινείται στα όρια του πραγματικού και του φανταστικού, της αρρώστιας και της υγείας και επιμένει στην περιγραφή της ψυχολογίας των ηρώων του. Με σύγχρονους όρους και με κίνδυνο να ακουστώ ιερόσυλη θα χαρακτήριζα τα βιβλία του ψυχολογικά θρίλερ. Με δεδομένο μάλιστα ότι, στα περισσότερα βιβλία αυτού του κομματιού ο έρωτας και η τύχη στροβιλίζουν πολλές φορές τις ζωές των ηρώων του (όπως και του ζωή του ίδιου του συγγραφέα) θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε και ρομαντική λογοτεχνία μυστηρίου. (Βέβαια οι ερωτευμένοι του Ντοστογιέφσκι με τη μανία τους να αγαπούν περισσότερο από ότι τους αγαπάνε και να δίνουν περισσότερα από ότι τους ζητάνε ζουν συνήθως ένα μαρτύριο και όχι την ευτυχία του έρωτα.)
Αυτό σαν μια απλή παρατήρηση που δεν έχει να κάνει και τόσο με το πόσο σημαντικό είναι το έργο του. Τι είναι, κατά τη γνώμη μου, αυτό που κάνει τον Ντοστογιέφσκι μεγάλο συγγραφέα ακόμη και με τις ατέλειες που εμφανίζει το έργο του; Ότι ανθρώπινο και αν γράψει στο βιβλίο του (πόνο, μίσος, έρωτα, φόνο, πίστη, ζήλια κ.τ.λ) το γράφει με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλεί συναισθήματα. Συγκινεί τον αναγνώστη και αυτό είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους που κάνουν κάποιο συγγραφέα μεγάλο. Και μπορεί όχι τόσο πια εμάς, τον αναγνώστη του 21ου αιώνα αλλά τους σύγχρονους τους και πολλές γενιές μετέπειτα. Για αυτό ίσως χρειάζεται να βρούμε το βλέμμα αυτών των ανθρώπων οδηγό στην ανάγνωση του.
Όσο αφορά τον πολιτικό Ντοστογιέφσκι… Να σας πω την αλήθεια περιμένω των Κώστα στο επόμενο σεμινάριο να μου τον δείξει. Το βλέμμα που έλεγα παραπάνω….
Για τη μετάφραση. Ο Άρης Αλεξάνδρου είναι εξαιρετικός μεταφραστής αλλά και είναι και λογοτέχνης. Και αυτό είναι σημαντικό για την απόδοση ενός έργου από μια γλώσσα σε μια άλλη και ιδίως ενός λογοτεχνικού έργου. Επίσης, τα ελληνικά του Αλεξάνδρου δεν είναι τα σύγχρονα ελληνικά. Όπως και τα ρωσικά του Ντοστογιέφσκι δεν είναι τα σύγχρονα ρωσικά (κάποιος που μαθαίνει τώρα ρωσικά θα δυσκολευτεί πολύ να διαβάσει Ντοστογιέφσκι στο πρωτότυπο, όπως κάποιος που μαθαίνει τώρα ελληνικά δεν μπορεί να διαβάσει εύκολα Ροΐδη ή Βιζυηνό). Αυτό το παλιακό (δεν ξέρω αν είναι σωστό ό χαρακτηρισμός αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον άλλον) που έχουν τα ελληνικά του Αλεξάνδρου αποδίδει και το παλιακό που έχουν τα ρωσικά του Ντοστογιέφσκι φέρνοντάς σε πιο κοντά στον συγγραφέα.
Γεια σας. Ευχαριστούμε πολύ για την πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση. Εγώ δυστυχώς στις 8 τις Τετάρτες έχω μια άλλη υποχρέωση οπότε το παρακολουθώ ετεροχρονισμένα αν και αυτήν την Τετάρτη ίσως μπω για την πρώτη ώρα. Τέλος πάντων, σκεφτόμουν πόσο ωραίο θα ήταν να γινόταν το μάθημα σε κάποια βιβλιοθήκη ή κάπου από κοντά και πόσο ωραία συζήτηση θα κάναμε. Νομίζω ότι το διαδικτυακό δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Αναφέρατε όμως κάτι για mail list που βρήκα πολύ καλή ιδέα και θα ήθελα κι εγώ να δημιουργηθεί για να κρατήσουμε επαφή και να μοιραζόμαστε διάφορα.
Οι δικές μου σκέψεις σχετικά με τον Singer και τον flexible veganism είναι λίγο μπερδεμένες. Είμαι χορτοφάγος πολλά χρόνια και πρόσφατα έγινα βίγκαν και όπως είναι φυσικό σε περιόδους που δεν έβρισκα κάτι άλλο να φάω όπως πχ κατά τη νοσηλεία μου σε νοσοκομείο έφαγα κρέας. Δεν θα έλεγα όμως ότι είμαι flexible vegan. Για να είμαι ειλικρινής δεν πολυκαταλαβαίνω τον όρο γιατί πιστεύω ότι όλοι θα έτρωγαν είτε καταλάθος είτε από ανάγκη κάτι ζωικό χωρίς αυτό να επηρεάζει την ηθική τους. Τα αυγά ελευθέρας βοσκής βέβαια, εννοώντας αυτά που είναι σε χωριό κι όχι τα βιομηχανοποιημένα που βγαίνουν από κοτούλες που απλά είναι στριμωγμένες σε φάρμες μαζί με χιλιάδες άλλες κότες, πάλι δεν είναι 100% οκ να τα παίρνουμε και το εξηγεί πολύ καλά ο Earthling Ed. Την είχα κι εγώ αυτην την απορία και μου την έλυσαν παιδιά σε ένα γκρουπ στο fb. Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι ταμπέλα είναι αυτή που βάζει στον εαυτό του; Χρειάζεται πραγματικά; Είναι κάποιος βίγκαν αν τρώει μύδια; Γιατί νιώθει την ανάγκη να λέει τον εαυτό του βίγκαν αφού πρακτικά δεν είναι; Η ύπαρξη αυτής της ταμπέλας σημαίνει ότι κάποιος που είναι 364 μέρες το χρόνο vegan και φάει μια μέρα τυρί δεν είναι; Ή μήπως είμαστε όλοι flexible τελικά;
γεια σας. Ευχαριστώ για τη συμμετοχή και τον προβληματισμό. Κρατήστε τα σχόλιά σας για να ξεκινήσουμε με αυτά τη συζήτηση μεθαύριο αν καταφέρετε και μπείτε. Αν δεν τα καταφέρετε θα καταθέσω κι εγώ κάποιους προβληματισμούς μου εδώ.
0 Comments
Eleftherios Kromydas
(19 Οκτωβρίου, 2020 - 4:07 μμ)καλησπέρα, υπάρχει ή θα υπάρξει κάποιο υλικό επιπλέον των διαλέξεων?
dipke
(19 Οκτωβρίου, 2020 - 4:27 μμ)Καλησπέρα σας, το επιπλέον υλικό θα ανεβαίνει μετά το κάθε σεμινάριο
Eleftherios Kromydas
(19 Οκτωβρίου, 2020 - 4:44 μμ)ευχαριστώ πολύ. είμαι οκ με οποιαδήποτε αλλαγή στο πρόγραμμα, εφόσον το υλικό είναι προσβάσιμο και ασύγχρονα
Vassiliki Farmaki
(24 Οκτωβρίου, 2020 - 5:04 μμ)Παρομοίως!
dipke
(23 Οκτωβρίου, 2020 - 7:18 μμ)Φίλες και φίλοι καλησπέρα, λαμβάνοντας υπόψη τις απαντήσεις σας, αποφασίσαμε να μεταφερθεί όλο το σεμινάριο μία εβδομάδα μετά. Επομένως, το επόμενο σεμινάριο θα γίνει την Δευτέρα 2 Νοεμβρίου στις 7μμ. Ευχαριστούμε πολύ για την κατανόηση και λυπούμαστε για την αναστάτωση. Για οποιαδήποτε διευκρίνιση μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας. Καλό Σαββατοκύριακο!
Vassiliki Farmaki
(24 Οκτωβρίου, 2020 - 5:06 μμ)Οι διαφανιες/παρουσιαση μπορουν να γινονται διαθεσιμες?
Ευχαριστω!
dipke
(26 Οκτωβρίου, 2020 - 8:11 πμ)Καλημέρα!
Οι διαφάνειες θα είναι διαθέσιμες μέσα στο προσεχές χρονικό διάστημα. Θα αναρτηθούν εδώ στην πλατφόρμα, όπως και το υπόλοιπο επιπρόσθετο υλικό, στο σεμινάριο που αναφέρονται.
Ourania Papadima
(19 Οκτωβρίου, 2020 - 4:17 μμ)Κάποιοι έχουμε κάνει το πρόγραμμά μας με βάση τις προγραμματισμένες ημερομηνίες και η Πέμπτη δεν βολεύει..
Παρακαλώ λάβετε και αυτό υπ’οψιν.
dipke
(19 Οκτωβρίου, 2020 - 4:30 μμ)Καλησπέρα,
επομένως θα σας βόλευε να πάει όλο το σεμινάριο μια εβδομάδα μετά και να ολοκληρωθεί την Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου? (αναφέρομαι στα 8 μαθήματα)
Theodoros Myronidis
(19 Οκτωβρίου, 2020 - 5:59 μμ)Μία εβδομάδα μετά, Δευτέρα 14 αντί τις αργίας, με βρίσκει σύμφωνο. Ευχαριστώ
Maroulia Glypti
(19 Οκτωβρίου, 2020 - 5:56 μμ)Εγώ είμαι εντάξει με την αλλαγή ωστόσο ότι αποφασίσετε
Antonia Koutsiofyti
(19 Οκτωβρίου, 2020 - 5:59 μμ)Καλησπέρα σας,
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με την αναπλήρωση. Άλλωστε τα courses νομίζω ότι ανεβαίνουν στην πλατφόρμα για όσους θέλουν να το παρακολουθήσουν ασύγχρονα.
Anna Alexoudi
(19 Οκτωβρίου, 2020 - 5:59 μμ)Από εμένα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και για τις δύο επιλογές.
Evridiki Georgopoulou
(19 Οκτωβρίου, 2020 - 6:02 μμ)είμαι εντάξει με την Πέμπτη 29-10 για την επόμενη εισήγηση σε real time. Ευχαριστούμε και πάλι.
Giorgos Smirnaios
(19 Οκτωβρίου, 2020 - 6:03 μμ)Προσωπικά δεν έχω θέμα με την μεταφορά του επόμενου μαθήματος την Πέμπτη 29/10, αλλά ούτε και με την μεταφορά του μία βδομάδα μετά.
Maria K
(19 Οκτωβρίου, 2020 - 6:11 μμ)Καλησπέρα,
Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με την ημερομηνία για την αναπλήρωση της συνάντησης (26/10), όποια κι αν επιλεγεί. Θεωρώ επίσης πως η πρώτη συνάντηση ήταν περιεκτική και κατανοητή. Περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον την περαιτέρω ανάλυση των θεματικών που συζητήθηκαν σήμερα!
Καλό βράδυ
Μαρία Καμήλα
Evita Antonelou
(20 Οκτωβρίου, 2020 - 9:55 μμ)καλησπέρα, δεν έχω πρόβλημα με την Πέμπτη. Η εισαγωγική συνάντηση ήταν ενδιαφέρουσα, περιεκτική και κατατοπιστική. Ευχαριστώ πολύ.
Reggina Zervou
(21 Οκτωβρίου, 2020 - 6:58 μμ)καλησπέρα. παρακολουθώ ασύγχρονα το πρώτο σεμινάριο. Εξαιρετικά ενδιαφέρον. Μία παράκληση: μήπως θα μπορουσε ο εισηγητής να αναφέρει τους όρους (π.χ. αρθρωσιμότητα, χωρικότητα κ.λ.π.) και στα αγγλικά;
dipke
(23 Οκτωβρίου, 2020 - 10:22 πμ)Καλησπέρα σας,
παραθέτουμε τους όρους και στα αγγλικά όπως μας τους έστειλε ο κ. Πετρίδης:
1) Αριθμητική αναπαράσταση – numerical representation
2) Αρθρωσιμότητα – modularity
3) Αυτοματοποίηση – automation
4) Μεταβλητότητα – variability
5) Διακωδικοποίηση – transcoding
Eleftherios Kromydas
(2 Νοεμβρίου, 2020 - 5:25 μμ)το υλικό είναι πάντα ευπρόσδεκτο
Eleni Lazaridou
(3 Νοεμβρίου, 2020 - 10:20 πμ)Καλησπέρα σας. Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι σχετικό με τους uploaders και το προϊόν παραγωγής τους. Η προσπάθεια τους στην επεξεργασία του υλικού, που αφορά πρόσθεση στοιχείων βελτίωσης της ποιότητας, δίνει στο τελικό προϊόν μια νέα αξία. Σε περιπτώσεις, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ακόμα και για καλύτερη απόδοση από το αρχικό υλικό. Συνεπώς, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια έμμεση άσκηση κριτικής στο αρχικό δημιουργό? Και κυρίως όταν το νέο αποτέλεσμα αποκτά πολλούς downloaders. Στην περίπτωση αυτή μήπως προβάλλει μια προσπάθεια επιβολής του uploader σε σχέση με τον αρχικό δημιουργό;
Petros Petridis
(3 Νοεμβρίου, 2020 - 4:19 μμ)Ελένη καλησπέρα! Ναι, η επιδίωξη είναι να υπάρξει καλύτερο αποτέλεσμα σε σχέση με το αρχικό υλικό (καλύτεροι υπότιτλοι, καλύτερη εικόνα κλπ). Τα δύο διαφορετικά αρχεία, αναπόφευκτα, θα αποτελέσουν αντικείμενο σύγκρισης από την ευρύτερη κοινότητα και θα αξιολογηθούν. Θα μπορούσαμε σίγουρα να μιλήσουμε για έμμεση κριτική, δεδομένου ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ ομάδων ήταν και ακόμη είναι σημαντικός. Συνεπώς, ναι, πρόκειται για προσπάθεια επιβολής και απόκτησης περαιτέρω φήμης στο δίκτυο με σκοπό την ενίσχυση και διεύρυνση του πολιτισμικού και κοινωνικού κεφαλαίου του/της uploader που έχει κάνει τις βελτιώσεις.
Anna Sidiropoulou
(3 Νοεμβρίου, 2020 - 1:53 μμ)Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε περισσότερο το κομμάτι των commons! Ισως τη δημιουργία commons, όχι μόνο τη μετέπειτα διαχείριση των έργων.
Petros Petridis
(3 Νοεμβρίου, 2020 - 4:23 μμ)Άννα καλησπέρα! Πράγματι η έμφαση στο σεμινάριο ήταν στα παράγωγα έργα. Αυτή ήταν και η έμφαση στο πλαίσιο της διατριβής μου, αλλά και γενικότερα στα ομότιμα δίκτυα εκείνης της περιόδου. Θα μπορούσαμε, ενδεχομένως, να εμβαθύνουμε περισσότερο σε κάποια ζητήματα που παρουσίασα (το net label στο soul seek κ.ά.) στο έξτρα σεμινάριο που είχαμε πει ότι μπορούμε να προσθέσουμε στο τέλος. Ωστόσο, αν θέλεις να κάνουμε νωρίτερα μια σχετική συζήτηση, θα μπορούσαμε να κανονίσουμε ένα skype, zoom ή οτιδήποτε άλλο, δεδομένου ότι σε comment είναι δύσκολο να αναπτύξω σε βάθος το συγκεκριμένο ζήτημα.
dipke
(5 Νοεμβρίου, 2020 - 5:32 μμ)Θα προσθέσουμε σαν επιπρόσθετο υλικό στη 2η συνάντηση τις ομιλίες του εργαστηρίου “ΚΑΛΟ και κοινά. Κοινοί τόποι, αποκλείσεις, όρια και δυνατότητες”, το οποίο έλαβε χώρα στο ινστιτούτο την άνοιξη του 2019. Οι ομιλίες, κυρίως, του Βασίλη Κωστάκη και Αλέξανδρου Κιουπκιολή εστιάζουν και στο κομμάτι της δημιουργίας των κοινών στο οποίο αναφέρεστε.
Nikos Kelemenis
(5 Νοεμβρίου, 2020 - 7:15 πμ)Μία ερώτηση-παρατήρηση σχετικά με το πρώτο σκέλος της 2ης εισήγησης, αναφορικά με τον όρο του γραφειοκρατικού καπιταλισμού: Αν στη σοβιετική ένωση η σταλινική γραφειοκρατία εμφανίζεται, και είναι όντως, ένας εκφυλισμός ή μια προδοσία του οράματος της αυτοδιαχείρισης, αυτοκυβέρνησης κ.λπ., στη μεταπολεμική καπιταλιστική Δύση η γραφειοκρατικοποίηση είναι συνυφασμένη με την άνοδο του κοινωνικού κράτος, με την έννοια της, επιτυχημένης ή μη, «ρύθμισης» της καπιταλιστικής οικονομίας προς όφελος της εργασίας. Γι’ αυτό, άλλωστε, η μόνιμη κριτική των φιλελευθέρων (από τον J. S. Mill μέχρι τον Weber) απέναντι στην «κοινωνική νομοθεσία» και όλο το πλέγμα των κοινωνικών δικαιωμάτων είναι ότι διογκώνεται έτσι η κρατική γραφειοκρατία. Ειδικά στον Weber, για τον οποίο έγινε νύξη αναφορικά με τη σχέση του με τον Καστοριάδη, η καχυποψία απέναντι στον σοσιαλισμό (είτε με τη μορφή ενός ριζικού μετασχηματισμού, είτε με την επέκταση του κοινωνικού κράτους) εκφράζεται με τον αρνητικό πρόσημο που προσδίδει στη σύγχρονη γραφειοκρατία. Συνεπώς, γιατί να μην μπορεί να πει κανείς ότι ο Καστοριάδης περισσότερο «υπαναχωρεί» στη φιλελεύθερη κριτική του κράτους, παρά υπερβαίνει τον μαρξισμό (της δεύτερης διεθνούς);
dipke
(6 Νοεμβρίου, 2020 - 2:28 μμ)Καλησπέρα Νίκο, η ερώτησή σου θα απαντηθεί από τον εισηγητή στην επόμενη συνάντηση, όπου φυσικά θα μπορείτε να παρέμβετε και με ερωτήσεις.
Nikos Kelemenis
(18 Νοεμβρίου, 2020 - 7:54 μμ)Επειδή η θεωρία αυτή της απολειτουργιοκοποίησης μου θυμίζει αρκετά την προσέγγιση του πολιτισμικού μαρξισμού των Geertz και Sahlins, στον βαθμό που και αυτοί διατυπώνουν τη θέση πως το ίδιον του ανθρώπου είναι να μπορεί να προσδώσει απεριόριστες πολιτισμικές σημασίες στις βιολογικές, λειτουργικές κ.λπ. πρακτικές και ανάγκες του, αναρωτιέμαι το εξής. Οι προαναφερόμενοι συνδυάζουν την προσέγγισή τους με μια σφοδρή κριτική στον Φρόϋντ, γιατί θεωρούν ότι το φροϋδικό εγωιστικό άτομο (εγωιστικό γιατί υπακούει στην αρχή της ηδονής, άσχετα αν αυτή ματαιώνεται από την επαφή με την πραγματικότητα) δεν είναι ένα φυσικό δεδομένο, όπως θέλει ίσως να το παρουσιάσει ο Φρόϋντ, αλλά και το ίδιο ένα ιστορικό προϊόν και μία από το πλήθος των πολιτισμικών σημασίων που μπορεί να προσδώσει μια κουλτούρα στην έννοια του ατόμου. Πώς αντιμετωπίζει, επομένως, ο Καστοριάδης αυτή τη διάσταση της φροϋδικής ψυχολογίας; Εκλαμβάνει και αυτός ως μη συμβιβαζόμενη την απολειτουργικοποίηση με τη θεώρηση του ατόμου ως φύσει εγωιστικού;
Ευχαριστώ.
Christina Maraboutaki
(20 Νοεμβρίου, 2020 - 8:06 μμ)Χαίρετε, ελπίζω να είστε όλοι και όλες καλά! Παρακολουθώ το σεμινάριο ασύγχρονα οπότε δεν μπορώ να πάρω μέρος στη ζωντανή συζήτηση. Μάζεψα εδώ κάποιες σκέψεις/ερωτήσεις:
1. Στο πλαίσιο των μετα-πανοπτικών κριτικών, θα μπορούσαμε ίσως να συμπεριλάβουμε και τη δουλειά της Donna Haraway και κυρίως το “Α Cyborg Manifesto” το οποίο κυκλοφορεί σχεδόν ταυτόχρονα με τις κοινωνίες ελέγχου. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στο κομμάτι «Πληροφορική της Κυριαρχίας» (Informatics of Domination) όπου η Χάραγουει σχολιάζει πως «οι επιστήμες των επικοινωνιών και οι μοντέρνες βιολογίες κατασκευάζονται από μία κοινή κίνηση – τη μετάφραση του κόσμου σε πρόβλημα κωδικοποίησης».
2. Σε συνέχεια της ανάλυσης του “Nosedive”, σκεφτόμουν πως θα ταίριαζε στο επόμενο σεμινάριο (αυτό για το gaming) μια αναφορά στο επεισόδιο “Striking Vipers” της τελευταίας σεζόν του Black Mirror όπου μπαίνουν ευθέως ζητήματα σχέσης βιντεοπαιχνιδιών και πορνογραφίας, σεξουαλικότητας και φύλου, οριοθέτησης «πραγματικότητας» και παιχνιδιού κλπ.
4. Από πού είναι το απόσπασμα της Αθανάσιου για την βιοεξουσία που διαβάστηκε στο τελευταίο σεμινάριο;
3. Δυστυχώς στο youtube δεν φαίνονται οι ερωτήσεις που έγιναν μέσω zoom ούτε ακούγονται. Θα μπορούσατε να τις διαβάζετε κοντά σε μικρόφωνο πριν την απάντηση;
Ευχαριστώ πολύ! Καλή συνέχεια! Σύντομα κι από κοντά
Petros Petridis
(21 Νοεμβρίου, 2020 - 11:50 πμ)Καλησπέρα και ευχαριστώ για τις σημαντικές παρατηρήσεις/ερωτήσεις.
Ξεκινάω ανάποδα. Σχετικά με τις ερωτήσεις μέσω zoom θα έχω το νου μου ώστε να τις διαβάζω κοντά στο μικρόφωνο. Δεν είχα αντιληφθεί το πρόβλημα.
Το απόσπασμα της Αθανασίου είναι από το βιβλίο Ζωή στο Όριο: Δοκίμια για το σώμα, το φύλο και τη βιοπολιτική, 2007, εκδόσεις ΕΚΚΡΕΜΕΣ. Συγκεκριμένα, βρίσκεται στην Εισαγωγή: Η πολιτική της ζωής και το οριακό συμβάν της ετερότητας, στις σελ. 18-19.
Σχετικά με το striking vipers, αν και στο επόμενο σεμινάριο θα συζητήσουμε κάποια συναφή ζητήματα με αυτά που θέσατε στη συγκεκριμένη παρατήρηση, σίγουρα δεν μπορώ να το εντάξω για μία σε βάθος ανάλυση. Θα προσπαθήσω, ωστόσο, να κάνω κάποια αναφορά ανάλογα με τη ροή και τα περιθώρια χρόνου που θα έχω.
Σχετικά με τη δουλειά της Haraway, συμφωνώ απόλυτα. Συνομιλεί σε μεγάλο βαθμό τόσο με το ζήτημα της μεταπανοπτικής επιτήρησης, όσο και με άλλα ζητήματα που συζητήσαμε σε προηγούμενα σεμινάρια (Galloway και μαθηματική κωδικοποίηση των ταυτοτήτων στα video games) και θα συζητήσουμε σε επόμενα (η δουλειά της Deborah Lupton για τον ποσοτικοποιημένο εαυτό και τα personal informatics, η δουλειά της Minna Ruckensteinn, της Julia Granroth και της Lisa Nakamura που θα δούμε στο σεμινάριο για τους αλγόριθμους).
Marilena Diamantopoulou
(25 Νοεμβρίου, 2020 - 8:30 μμ)Καλησπέρα κύριε Πετρίδη και ευχαριστώ πολύ -έστω και ασύγχρονα- για την παρουσίαση!
Δυστυχώς βλέπω τις διαλέξεις με μια χρονοκαθυστέρηση λόγω ενός θέματος υγείας και άλλων υποχρεώσεων, οπότε γράφω αυτά εδώ για το συγκεκριμένο περί πειρατείας και αν/όποτε υπάρξει χρόνος μου απαντάτε στην πλατφόρμα ή στο μέηλ μου, όπως είναι ευκολότερο για εσάς:
1) Έχετε υπόψη σας αντίστοιχες έρευνες που να αναλύουν κάπως συμμαζεμένα πειρατικές πρωτοβουλίες στα πλαίσια διαμοιρασμού ακαδημαϊκών κειμένων; Θα με ενδιεφέρε είτε κάποια δουλειά πάνω στην ιστορία και δράση συγκεκριμέν@ hacktivists (Aaron Swartz, Alexandra Elbakyan κοκ.), είτε κάποια ανάλυση της φιλοσοφίας αντίστοιχων πρωτοβουλιών (δηλαδή να εστιάζει συγκεκριμένα στη σημασία και στους λόγους που οδήγησαν στον διαμοιρασμό της επιστημονικής γνώσης από μέρος της ίδιας της επιστημονικής κοινότητας).
2) Η αναφορά που κάνετε στους Arvanitakis & Fredriksson περί υπονόμευσης του νεοφιλελεύθερου μύθου γύρω από την ιδιοκτησία από ποιο κείμενό τους είναι συγκεκριμένα;
3) Υπάρχει κάποια φεμινιστική ανάγνωση/κριτική στους τρόπους λειτουργίας των ψηφιακών κοινών ή/και καταγραφή των ποσοστών συμμετοχής γυναικών σε αυτά;
Αυτά και συγγνώμη αν είναι πολλά!
Κι ένα σχόλιο: Ήμουν κι εγώ στην Καμάρα, ως τότε μέλος της Κινηματογραφικής Ομάδας Συλλόγου Φοιτητών Νομικής, 2 από τα παιδιά της ομάδας των Αγρονόμων που αναφέρετε είχαν αντιμετωπίσει και διώξεις για τη δημόσια προβολή του Avatar μέσα στο Πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα παιζόταν στον κινηματογράφο!
Οπότε η δράση ήταν για το κλείσιμο του gamato και γιατί καιγόμασταν κι εμείς τότε.
Μου θυμίσατε ωραίες εποχές, ανέμελες 🙂
Ευχαριστώ προκαταβολικά για τον χρόνο και καλή συνέχεια σε όσ@ παρακολουθείτε το σεμινάριο.
Petros Petridis
(30 Νοεμβρίου, 2020 - 11:55 πμ)Μαριλένα καλησπέρα!
Καταρχάς εύχομαι το θέμα υγείας να μην είναι σοβαρό και όλα να πάνε καλά.
Σε σχέση με το πρώτο ερώτημα θα αναρτηθούν στην πλατφόρμα 2 βιβλία και ένα άρθρο. Το ένα βιβλίο (Gabriella Coleman, «Hacker, Hoaxer, Whistleblower, Spy: The Story of Anonymous») δεν αποτελεί μια συμμαζεμένη πραγμάτευση του ζητήματος που σε ενδιαφέρει, αλλά έχει κάποιες ενδιαφέρουσες αναφορές στον Swartz. Το βιβλίο «Shadow Libraries: Access to Knowledge in Global Higher Education» είναι ένα report από έρευνες σε διάφορες χώρες και, εκτιμώ, ότι σχετίζεται άμεσα με το ερώτημά σου. Τέλος, κάποια αξία για το ερώτημά σου έχει και το άρθρο «Predatory Open Access Journals as Parody».
Το κείμενο των Arvanitakis & Fredriksson έχει αναρτηθεί στην πλατφόρμα, στο πεδίο του αντίστοιχου σεμιναρίου.
Σχετικά με το τρίτο ερώτημα ένα προτεινόμενο κείμενο είναι αυτό: https://firstmonday.org/article/view/4291/3381
Υπάρχει ακόμη ένα πολύ καλό κείμενο της Ντον Νάφους το οποίο δεν μπορώ να βρω αυτή τη στιγμή στα αρχεία μου. Θα το ψάξω ξανά και θα αναρτηθεί και αυτό.
Στο πλαίσιο του file sharing κάποια στοιχεία για το φύλο μπορείς να βρεις στο βιβλίο Copy Culture. Θα αναρτηθεί και αυτό στο ίδιο πεδίο.
Σχετικά με το σχόλιο, ποιος να περίμενε ότι θα συναντιόμασταν μετά από μία δεκαετία!!!! Έστω και διαδικτυακά. Μακάρι να μας δοθεί κάποια στιγμή η ευκαιρία να τα πούμε κι από κοντά.
Καλή συνέχεια και για οτιδήποτε άλλο μιλάμε και πάλι.
Christina Maraboutaki
(4 Δεκεμβρίου, 2020 - 11:21 πμ)Καλησπέρα!
Θα ήθελα να προσθέσω στην κουβέντα ένα σχόλιο σχετικά με τις παραδόσεις των posthumanism(s) και transhumanism(s). Ενώ συχνά αναφέρονται δίπλα-δίπλα, στην ουσία είναι πολύ διαφορετικές σχολές σκέψης. Διαφέρουν τόσο στην καταγωγή όσο και στο πρόταγμα.
Οι μετανθρωπισμοί των Haraway, Braidotti κλπ προέρχονται από τα κινήματα του ’60 και ’70 (δεν έχουμε υπάρξει όλες και όλοι με τον ίδιο τρόπο «άνθρωποι», κάποιοι ήταν πιο άνθρωποι από άλλους) και υιοθετούν μια μη-ανθρωποκεντρική σκοπιά ξεπερνώντας τα δίπολα άντρας/γυναίκα, άνθρωπος/μηχανή και φύση/πολιτισμός.
Οι διανθρωπισμοί, από την άλλη πλευρά, συνεχίζουν την παράδοση του ανθρωπισμού και της διαφωτιστικής σκέψης και στοχεύουν πέρα (beyond, post-) από τον άνθρωπο μέσω της βελτιστοποίησης του.
Ο όρος «posthuman» για την πρώτη σχολή σημαίνει κριτική και πρακτική (είμαστε ήδη εκεί) ενώ για τη δεύτερη σχολή αποτελεί στόχο (θα γίνουμε στο μέλλον μέσω της τεχνολογίας).
[Το σχόλιο θα είχε περισσότερο νόημα αν γινόταν τη στιγμή του σεμιναρίου].
Καλή συνέχεια!
Vassiliki Farmaki
(14 Δεκεμβρίου, 2020 - 4:56 μμ)κριμα για εμάς που δεν μπορουσαμε να ημαστε “παρώντες”…δεν υπαρχει καποιος τροπος να μοιραστει το υλικό της διάλεξης;
dipke
(15 Δεκεμβρίου, 2020 - 5:42 μμ)Καλησπέρα,
το υλικό της διάλεξης θα ανέβει αύριο. Βασίζεται στην έρευνα του κ. Πετρίδη και των συνεργατών του πάνω στα ακροδεξιά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Περιλαμβάνει υλικό και για το 7ο και για το 8ο σεμινάριο. Καθώς πρόκειται για συνεργατικό έργο, περιλαμβάνει και αρκετό υλικό για το οποίο δεν συζητήσαμε. Αυτά που συζητήσαμε για faschwave, θεωρίες συνωμοσίας κ.λπ. βρίσκονται σε συγκεκριμένες σελίδες.
Giannis Orfanos
(16 Δεκεμβρίου, 2020 - 10:23 πμ)Καλησπέρα, έχω κάποιες ερωτήσεις για το τελικό σεμινάριο.
Έχει υπάρξει κάποιο κίνημα κατά της alt right, π.χ. με στόχο τον περιορισμό της επίδρασής της;
Ποια είναι η παρουσία της alt right στην Ελλάδα;
Virginia Rentzi
(17 Ιανουαρίου, 2021 - 2:37 μμ)Αφήνοντας για λίγο στην άκρη την πολιτική διάσταση του, ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε ένα μεγάλο κομμάτι του έργου του Ντοστογιέφσκι και σαν μέρος της λογοτεχνίας μυστηρίου εκείνης της εποχής και μάλιστα τον μόνο εκπρόσωπο της Ρωσίας (αυτή τη στιγμή τουλάχιστον δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον άλλο). Κινείται στα όρια του πραγματικού και του φανταστικού, της αρρώστιας και της υγείας και επιμένει στην περιγραφή της ψυχολογίας των ηρώων του. Με σύγχρονους όρους και με κίνδυνο να ακουστώ ιερόσυλη θα χαρακτήριζα τα βιβλία του ψυχολογικά θρίλερ. Με δεδομένο μάλιστα ότι, στα περισσότερα βιβλία αυτού του κομματιού ο έρωτας και η τύχη στροβιλίζουν πολλές φορές τις ζωές των ηρώων του (όπως και του ζωή του ίδιου του συγγραφέα) θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε και ρομαντική λογοτεχνία μυστηρίου. (Βέβαια οι ερωτευμένοι του Ντοστογιέφσκι με τη μανία τους να αγαπούν περισσότερο από ότι τους αγαπάνε και να δίνουν περισσότερα από ότι τους ζητάνε ζουν συνήθως ένα μαρτύριο και όχι την ευτυχία του έρωτα.)
Αυτό σαν μια απλή παρατήρηση που δεν έχει να κάνει και τόσο με το πόσο σημαντικό είναι το έργο του. Τι είναι, κατά τη γνώμη μου, αυτό που κάνει τον Ντοστογιέφσκι μεγάλο συγγραφέα ακόμη και με τις ατέλειες που εμφανίζει το έργο του; Ότι ανθρώπινο και αν γράψει στο βιβλίο του (πόνο, μίσος, έρωτα, φόνο, πίστη, ζήλια κ.τ.λ) το γράφει με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλεί συναισθήματα. Συγκινεί τον αναγνώστη και αυτό είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους που κάνουν κάποιο συγγραφέα μεγάλο. Και μπορεί όχι τόσο πια εμάς, τον αναγνώστη του 21ου αιώνα αλλά τους σύγχρονους τους και πολλές γενιές μετέπειτα. Για αυτό ίσως χρειάζεται να βρούμε το βλέμμα αυτών των ανθρώπων οδηγό στην ανάγνωση του.
Όσο αφορά τον πολιτικό Ντοστογιέφσκι… Να σας πω την αλήθεια περιμένω των Κώστα στο επόμενο σεμινάριο να μου τον δείξει. Το βλέμμα που έλεγα παραπάνω….
Virginia Rentzi
(17 Ιανουαρίου, 2021 - 2:49 μμ)Για τη μετάφραση. Ο Άρης Αλεξάνδρου είναι εξαιρετικός μεταφραστής αλλά και είναι και λογοτέχνης. Και αυτό είναι σημαντικό για την απόδοση ενός έργου από μια γλώσσα σε μια άλλη και ιδίως ενός λογοτεχνικού έργου. Επίσης, τα ελληνικά του Αλεξάνδρου δεν είναι τα σύγχρονα ελληνικά. Όπως και τα ρωσικά του Ντοστογιέφσκι δεν είναι τα σύγχρονα ρωσικά (κάποιος που μαθαίνει τώρα ρωσικά θα δυσκολευτεί πολύ να διαβάσει Ντοστογιέφσκι στο πρωτότυπο, όπως κάποιος που μαθαίνει τώρα ελληνικά δεν μπορεί να διαβάσει εύκολα Ροΐδη ή Βιζυηνό). Αυτό το παλιακό (δεν ξέρω αν είναι σωστό ό χαρακτηρισμός αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον άλλον) που έχουν τα ελληνικά του Αλεξάνδρου αποδίδει και το παλιακό που έχουν τα ρωσικά του Ντοστογιέφσκι φέρνοντάς σε πιο κοντά στον συγγραφέα.
Argyro Maria Veniou
(27 Φεβρουαρίου, 2021 - 9:23 πμ)Γεια σας. Ευχαριστούμε πολύ για την πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση. Εγώ δυστυχώς στις 8 τις Τετάρτες έχω μια άλλη υποχρέωση οπότε το παρακολουθώ ετεροχρονισμένα αν και αυτήν την Τετάρτη ίσως μπω για την πρώτη ώρα. Τέλος πάντων, σκεφτόμουν πόσο ωραίο θα ήταν να γινόταν το μάθημα σε κάποια βιβλιοθήκη ή κάπου από κοντά και πόσο ωραία συζήτηση θα κάναμε. Νομίζω ότι το διαδικτυακό δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Αναφέρατε όμως κάτι για mail list που βρήκα πολύ καλή ιδέα και θα ήθελα κι εγώ να δημιουργηθεί για να κρατήσουμε επαφή και να μοιραζόμαστε διάφορα.
Οι δικές μου σκέψεις σχετικά με τον Singer και τον flexible veganism είναι λίγο μπερδεμένες. Είμαι χορτοφάγος πολλά χρόνια και πρόσφατα έγινα βίγκαν και όπως είναι φυσικό σε περιόδους που δεν έβρισκα κάτι άλλο να φάω όπως πχ κατά τη νοσηλεία μου σε νοσοκομείο έφαγα κρέας. Δεν θα έλεγα όμως ότι είμαι flexible vegan. Για να είμαι ειλικρινής δεν πολυκαταλαβαίνω τον όρο γιατί πιστεύω ότι όλοι θα έτρωγαν είτε καταλάθος είτε από ανάγκη κάτι ζωικό χωρίς αυτό να επηρεάζει την ηθική τους. Τα αυγά ελευθέρας βοσκής βέβαια, εννοώντας αυτά που είναι σε χωριό κι όχι τα βιομηχανοποιημένα που βγαίνουν από κοτούλες που απλά είναι στριμωγμένες σε φάρμες μαζί με χιλιάδες άλλες κότες, πάλι δεν είναι 100% οκ να τα παίρνουμε και το εξηγεί πολύ καλά ο Earthling Ed. Την είχα κι εγώ αυτην την απορία και μου την έλυσαν παιδιά σε ένα γκρουπ στο fb. Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι ταμπέλα είναι αυτή που βάζει στον εαυτό του; Χρειάζεται πραγματικά; Είναι κάποιος βίγκαν αν τρώει μύδια; Γιατί νιώθει την ανάγκη να λέει τον εαυτό του βίγκαν αφού πρακτικά δεν είναι; Η ύπαρξη αυτής της ταμπέλας σημαίνει ότι κάποιος που είναι 364 μέρες το χρόνο vegan και φάει μια μέρα τυρί δεν είναι; Ή μήπως είμαστε όλοι flexible τελικά;
Stavros Karageorgakis
(2 Μαρτίου, 2021 - 8:41 πμ)γεια σας. Ευχαριστώ για τη συμμετοχή και τον προβληματισμό. Κρατήστε τα σχόλιά σας για να ξεκινήσουμε με αυτά τη συζήτηση μεθαύριο αν καταφέρετε και μπείτε. Αν δεν τα καταφέρετε θα καταθέσω κι εγώ κάποιους προβληματισμούς μου εδώ.