Μεταπηδήστε στο περιεχόμενο

Αισθητική

Σεμινάριο: Οι σχέσεις λογοτεχνίας και φιλοσοφίας στον Samuel Beckett: Το αισθητικό υπόβαθρο της γραφής ΙΙ – Β’ Κύκλος (Θωμάς Συμεωνίδης)

// Πέμπτη 6 Μαΐου– Πέμπτη 3 Ιουνίου 2021//

Περιγραφή σεμιναρίου:

Στον Β’ κύκλο του Σεμιναρίου θα παρουσιαστούν και θα αναλυθούν οι βασικές διαστάσεις της αισθητικής θεωρίας του Μπέκετ. Σε ένα πρώτο επίπεδο, θα χαρτογραφηθεί ο αισθητικός τόπος του Μπέκετ με σκοπό την ανάδειξη και επεξήγηση εκείνων ακριβώς των διαστάσεων στο έργο και στη σκέψη του που μας επιτρέπουν να μιλάμε για μία διακριτή αισθητική θεωρία. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, αυτές οι διαστάσεις θα αναλυθούν περαιτέρω, τόσο εννοιολογικά, όσο και μέσα από σαφείς αναφορές στο δραματικό, πεζογραφικό και δοκιμιακό του έργο. Συμπληρωματικά ως προς τις εισηγήσεις του Β’ κύκλου θα διεξαχθεί μια συζήτηση σε τρία μέρη με τον σκηνοθέτη και ιδρυτή της ομάδας Σημείο Μηδέν με διαδοχική έμφαση στις παραστάσεις “Περιμένοντας τον Γκοντό” (2018), “Ευτυχισμένες Μέρες” (2020) και την προεργασία για το ανέβασμα του “Όχι Εγώ”.

Περισσότερα »Σεμινάριο: Οι σχέσεις λογοτεχνίας και φιλοσοφίας στον Samuel Beckett: Το αισθητικό υπόβαθρο της γραφής ΙΙ – Β’ Κύκλος (Θωμάς Συμεωνίδης)

Σεμινάριο | Οι σχέσεις λογοτεχνίας και φιλοσοφίας στον Samuel Beckett: Το αισθητικό υπόβαθρο της γραφής Ι & ΙΙ

2 κύκλοι | 10 σεμινάρια | 20 ώρες

Περιγραφή σεμιναρίου:

Βασικός σκοπός του Σεμιναρίου θα είναι η εξοικείωση με το έργο του Samuel Beckett έχοντας ως αφετηρία τον κοινό τόπο που ορίζει η συνάντηση της λογοτεχνίας με τα πεδία της φιλοσοφίας και της αισθητικής. Ο Beckett είχε μια ιδιαίτερη κλίση και αγάπη για τη φιλοσοφία και τις εικαστικές τέχνες, κάτι το οποίο αποδεικνύεται μέσα από ημερολογιακές καταγραφές και σημειώσεις, την αλληλογραφία του, μαρτυρίες ανθρώπων που τον γνώρισαν, τις αναγνώσεις του αλλά κυρίως, μέσα από τα κείμενα του για τη ζωγραφική και ιδιαίτερα τη μονογραφία που αφιερώνει στο έργο του Προυστ.

Περισσότερα »Σεμινάριο | Οι σχέσεις λογοτεχνίας και φιλοσοφίας στον Samuel Beckett: Το αισθητικό υπόβαθρο της γραφής Ι & ΙΙ

Hegel, Αισθητική. Από την ποίηση της αναπαράστασης στην πρόζα της νόησης

Βαγγέλης Περράκης

Η τέχνη, η θρησκεία και η φιλοσοφία είναι, για τον Hegel1, οι τρεις στιγμές του Απόλυτου Πνεύματος, τρεις ουσιώδεις τρόποι παρουσίασης του ίδιου πράγματος.

Η τέχνη για πρώτη φορά στην ιστορία της φιλοσοφίας λαμβάνει μια τόσο υψηλή θέση,2 ως γνώση του απόλυτου πνεύματος. Υπό την άμεση μορφή της διαίσθησης ή του συναισθήματος, η τέχνη καταφέρνει και επιτυγχάνει την απόλυτη αλήθεια καθ’ εαυτήν και δι’ εαυτή. Όντας «μια μορφή αισθησιακής σύλληψης»,3 η τέχνη «αίρει τη τυχαιότητα και την εξαπάτηση δείχνοντας ότι αποτελούν απατηλές φαινομενικότητες και αποδίδει σε αυτές την πραγματικότητα που προσιδιάζει στο πνεύμα». Αίρει, δηλαδή, «το χάσμα μεταξύ αισθητού και υπεραισθητού κατά τρόπο ώστε η άπειρη ελευθερία της σκέψης να συμφιλιωθεί με την πεπερασμένη πραγματικότητα».4

Περισσότερα »Hegel, Αισθητική. Από την ποίηση της αναπαράστασης στην πρόζα της νόησης