Μεταπηδήστε στο περιεχόμενο

Άρθρα | Papers

David Harvey, Nεοφιλελευθερισμός

Βαγγέλης Περράκης

Τι είναι ο νεοφιλελευθερισμός;

«[Η] νεοφιλελεύθερη θεωρία, σε γενικές γραμμές ισχυρίζεται ότι η ανθρώπινη ευημερία μπορεί να εξασφαλιστεί αποτελεσματικότερα από ένα σύστημα στο οποίο οι επιχειρηματικές ελευθερίες και ικανότητες δεν θα υπόκεινται σε έλεγχο και έτσι, μέσα σε ένα ειδικό πλαίσιο πολύ ισχυρών ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων που υποστηρίζεται από τους θεσμούς της ελεύθερης αγοράς και του ελεύθερου εμπορίου, θα αποδίδουν τα μέγιστα. Αυτό το θεσμικό πλαίσιο θεωρείται ανώτερο από οιοδήποτε άλλο».

Περισσότερα »David Harvey, Nεοφιλελευθερισμός

Colin Crouch, Μεταδημοκρατία

Βαγγέλης Περράκης

Μεταδημοκρατία

Ο Κράουτς θεωρεί ότι σήμερα η μεταδημοκρατία αποτελεί κατά μια έννοια το επόμενο στάδιο, τη συνέχεια της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Στη φιλελεύθερη δημοκρατία, «η κύρια έκφραση μαζικής συμμετοχής» είναι οι εκλογές, αφήνοντας «ένα μεγάλο πεδίο δράσης στα οργανωμένα συμφέροντα (λόμπι), κυρίως των επιχειρήσεων, και προτείνει μια πολιτειακή δομή που περιορίζει τις παρεμβάσεις στην καπιταλιστική οικονομία».

Περισσότερα »Colin Crouch, Μεταδημοκρατία

M. Hardt- A. Negri, Αυτοκρατορία

Βαγγέλης Περράκης

Το βιβλίο των Michael Hardt και Antonio Negri «Αυτοκρατορία» κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2002, σε μετάφραση του Νεκτάριου Καλαϊτζή, από τις εκδόσεις Scripta. Αποτελεί τo δεύτερο βιβλίο που έγραψαν μαζί μετά την «Εργασία του Διόνυσου». Ακολούθησε το Πλήθος, το Commonwealth, το Να ξαναπάρουμε τη σκυτάλη και το Assembly.

Βασική υπόθεση του βιβλίου είναι ότι «η κυριαρχία έχει λάβει μια νέα μορφή, συντιθέμενη από μία σειρά εθνικών και υπερεθνικών οργανισμών τους οποίους, διέπει μία και η αυτή εξουσιαστική λογική». Αυτή η νέα «παγκόσμια μορφή κυριαρχίας» ονομάζεται Αυτοκρατορία.

Περισσότερα »M. Hardt- A. Negri, Αυτοκρατορία

Michel Foucault, Βιο-πολιτική και βιο-εξουσία

Βαγγέλης Περράκης

Σε αντίθεση με τους περισσότερους στοχαστές, ο Φουκώ αναλύει τους μηχανισμούς της εξουσίας πέρα από το σύστημα Άρχων-Νόμος, αφήνοντας πίσω το πρόσωπο του Ηγεμόνα.

Πιο συγκεκριμένα για τον Φουκώ, η εξουσία:

α) «ασκείται από αμέτρητα σημεία σ’ ένα παιχνίδι άνισων και κινητών σχέσεων»,

Περισσότερα »Michel Foucault, Βιο-πολιτική και βιο-εξουσία

Δημοκρατικός Συνομοσπονδισμός

Βαγγέλης Περράκης

Το βιβλίο του ηγέτη των Κούρδων, Αμπουλάχ Οτσαλάν με τίτλο Δημοκρατικός Συνομοσπονδισμός (Democratic Confederalism, 2011), κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες το 2017.

Σε αυτό το κείμενο, ο Οτσαλάν αφού ασκεί κριτική στο έθνος-κράτος εκθέτει συνοπτικά την αλλαγή πλεύσης στην πολιτική των Κούρδων με σκοπό τη λύση του Κουρδικού ζητήματος, υπό μια τελείως διαφορετική στρατηγική. Απότοκος αυτή της αλλαγής είναι και το δημοκρατικό πείραμα της Ροζάβα (Rojava) στη βόρειo Συρία, το οποίο βρίσκεται τώρα υπό την τουρκική απειλή.

Εκτός από τη σθεναρή αντίστασή τους στο ISIS, οι Κούρδοι της Βορείου Συρίας έγιναν επίσης γνωστοί στον κόσμο ως το εργαστήρι μιας νέου τύπου δημοκρατίας, ριζοσπαστικής, φεμινιστικής και αμεσοδημοκρατικής.

Περισσότερα »Δημοκρατικός Συνομοσπονδισμός

Ursula le Guin, Λογοτεχνία και καπιταλισμός

Βαγγέλης Περράκης

Η Ούρσουλα Λε Γκoυίν (21.10.1929 – 22.01.2018) ήταν Αμερικανίδα συγγραφέας, δοκιμιογράφος, ποιήτρια και μεταφράστρια. Στο μακρύ της βίο έγραψε περισσότερα από 90 βιβλία και κέρδισε δεκάδες βραβεία. Έγινε γνωστή στο παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό κυρίως μέσα από το έπος της Γαιοθάλασσας, καθώς επίσης κι από το βιβλίο Ο αναρχικός των δύο κόσμων. Στα ελληνικά έχουν κυκλοφορήσει περισσότερα από 20 βιβλία της. 

Η Λε Γκουίν (περισσότερο γνωστή ως Λε Γκεν) μέσα από την επιστημονική φαντασία κατάφερε με πολύ όμορφο τρόπο να προσεγγίσει κοινωνικά, πολιτικά και έμφυλα ζητήματα. Θεωρείται μεταξύ άλλων από τις κορυφαίες εκπροσώπους της φεμινιστικής επιστημονικής φαντασίας.

Περισσότερα »Ursula le Guin, Λογοτεχνία και καπιταλισμός

Nietzsche, Η γέννηση της τραγωδίας μέσα από το πνεύμα της μουσικής

Βαγγέλης Περράκης

Το 1872 ο Νίτσε εκδίδει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Η γέννηση της τραγωδίας μέσα από το πνεύμα της μουσικής», αν και για τον ίδιο θα ήταν λιγότερο αμφίβολος ο τίτλος «Ελληνισμός και πεσιμισμός», καθώς το βιβλίο αυτό δίδαξε «τον τρόπο με τον οποίο οι Έλληνες τελείωσαν με τον πεσιμισμό, τον υπερπήδησαν» (Νίτσε, 2010).

Το ουσιώδες στοιχείο του θέματος του βιβλίου είναι το πρόβλημα του κακού. Όπως σημειώνει ο Heber- Suffrin στην παρουσίαση του βιβλίου (Νίτσε, 2008a), εδώ ο Νίτσε με μια κίνηση αγκαλιάζει ολόκληρη τη φιλοσοφία: «είναι καλό ή κακό το Είναι, το να είσαι; Η ευτυχία που μπορούμε να περιμένουμε από το Είναι, μέσα στο Είναι, η ευτυχία των όντων, αξίζει το τίμημά της, να πληρώνεται με δυστυχία; Τέλος πως μπορούμε να ζούμε μέσα στο Είναι;».

Περισσότερα »Nietzsche, Η γέννηση της τραγωδίας μέσα από το πνεύμα της μουσικής

Hegel, Αισθητική. Από την ποίηση της αναπαράστασης στην πρόζα της νόησης

Βαγγέλης Περράκης

Η τέχνη, η θρησκεία και η φιλοσοφία είναι, για τον Hegel1, οι τρεις στιγμές του Απόλυτου Πνεύματος, τρεις ουσιώδεις τρόποι παρουσίασης του ίδιου πράγματος.

Η τέχνη για πρώτη φορά στην ιστορία της φιλοσοφίας λαμβάνει μια τόσο υψηλή θέση,2 ως γνώση του απόλυτου πνεύματος. Υπό την άμεση μορφή της διαίσθησης ή του συναισθήματος, η τέχνη καταφέρνει και επιτυγχάνει την απόλυτη αλήθεια καθ’ εαυτήν και δι’ εαυτή. Όντας «μια μορφή αισθησιακής σύλληψης»,3 η τέχνη «αίρει τη τυχαιότητα και την εξαπάτηση δείχνοντας ότι αποτελούν απατηλές φαινομενικότητες και αποδίδει σε αυτές την πραγματικότητα που προσιδιάζει στο πνεύμα». Αίρει, δηλαδή, «το χάσμα μεταξύ αισθητού και υπεραισθητού κατά τρόπο ώστε η άπειρη ελευθερία της σκέψης να συμφιλιωθεί με την πεπερασμένη πραγματικότητα».4

Περισσότερα »Hegel, Αισθητική. Από την ποίηση της αναπαράστασης στην πρόζα της νόησης